پیرنشین ها؛ محلی برای تبادل اطلاعات

محسن هادی طحان زواره در گفت وگو با مجله ایرانی اظهار داشت: صحنه بخشی از خانه های قدیمی بوده است که جدا از زیبایی ، از نظر اندازه و درب خانه متفاوت است.

وی ادامه داد: این سکوها که با نام پیرشین و تالاک آباد (یکی از روستاهای منطقه زواره) در زره نیز شناخته می شوند ، در وزن “زمونه” به “بلون” معروف هستند.

این پژوهشگر میراث فرهنگی توضیح داد: افراد قدیمی آجر یا آجر بودند ، در همان زمان محل استراحت و همچنین گفتگو با صاحبخانه بودند. همچنین در هنگام انتظار برای ورود به خانه یا گفتگو با همسایگان ساخته شده و برای برقراری ارتباط استفاده می شود.

به گفته هادی طحان ، عصرها مردانی از خانه و محله ای برای از بین بردن خستگی و تعویض اطلاعات و برقراری نوعی ارتباط سنتی و م onثر بر روی سکوها می نشینند.

وی با بیان اینکه این سکوها برای خانمها اختصاص داشت زمانی که مردان در خانه نبودند ، گفت: زنان همسایه از این سکوها به عنوان وسیله ای برای ارائه و انتقال اخبار ، تبادل اطلاعات و دریافت اخبار استفاده می کردند.

“در عصری که هیچ رسانه یا فناوری اطلاعات وجود نداشت ، محقق میراث فرهنگی اظهار داشت که این نوع ارتباط سنتی بسیار کارآمد و ضروری است.”

وی گفت: اگرچه ورودی خانه ها ساده و متواضع به نظر می رسید ، اما یک عنصر ارتباطی مورد توجه قرار گرفت و نشانگر فرهنگ غنی ایرانی – اسلامی است.

به گفته هادی طحان ، زیباترین چیز این است که اگر عابری بار روی شانه اش باشد و خسته شود ، آن را به راحتی روی صحنه قرار می دهد و حتی پس از استراحت نیز راه خود را ادامه می دهد و در واقع این یک مزیت عمومی است به جز ساختمان. و این نشانه ارتباط خوب بین مردم بود.

وی با ابراز تأسف از تخریب ساختمان ، افزود: متأسفانه در بافت تاریخی زورا ، تعدادی از این سکوها (افراد مسن) در حال تخریب هستند و چون این سکوها خارج از خانه ها هستند ، در گذشته بیشتر ” تخریب شده توسط شهرداری ها. “آنها آجر و آجر جمع کردند و عملاً این سکوها را از بین بردند و آسفالت را جایگزین آنها کردند ، در حالی که این سکوها بخشی از خانه هستند.

در همین حال ، هادی طحان گفت: “در این ارتباط بین میراث فرهنگی و شهرداری ، شهرداری در معرض تخریب قرار دارد و ما امیدواریم که موانع برداشته شود و این ساختمان های قدیمی و ساختمان مرمت شود. وارد می شود و انجام می شود سریع. “
انتهای پیام